Over Ons

Als hoogbegaafde heb ik vaak het gevoel gehad dat ik niet begrepen werd. Mijn manier van denken en mijn behoefte aan uitdaging werden vaak niet erkend of begrepen door anderen. Opmerkingen zoals ‘ik had meer van je verwacht’ of ‘had ik het maar zo makkelijk’ waren frustrerend, omdat ze geen rekening hielden met de unieke uitdagingen die ik als hoogbegaafde persoon ervoer.

Ik heb op zeven van de negen scholen waar ik onderwijs volgde geen goede begeleiding ontvangen. Ik voelde me vaak ondergestimuleerd en onvoldoende uitgedaagd. Er werden onredelijke verwachtingen gesteld aan mijn prestaties en diepgaande interesses werden genegeerd.

Als gevolg van deze ervaringen heb ik me regelmatig afgezonderd van anderen. Ik voelde me anders dan mijn leeftijdsgenoten en vond het lastig om aansluiting te vinden. Mijn gevoel van sociaal isolement werd versterkt door het gebrek aan begrip en empathie van de mensen om me heen.

Het is voor hoogbegaafden van cruciaal belang om uitgedaagd te worden op academisch gebied. Met de juiste ondersteuning kunnen hoogbegaafde individuen hun volledig potentieel bereiken en zich begrepen, gestimuleerd en gewaardeerd voelen.

Het is mijn wens dat er een groter bewustzijn ontstaat en er meer inspanning wordt geleverd om hoogbegaafde individuen te ondersteunen en te begrijpen, zowel binnen het onderwijs als de samenleving als geheel.

Ik ben Britt van Wijk, gemotiveerd om andere hoogbegaafden te helpen omdat ik weet hoe het is om niet begrepen te worden en op te groeien in een omgeving die niet goed weet wat het inhoudt om hoogbegaafd te zijn. Vroeger heb ik op de basisschool mijn fair share van problemen gehad, van leraren en klasgenoten die mij niet begrepen tot de ouders van vrienden en vriendinnen. Zo werden er onrealistische prestaties van mij verwacht, en werd er aangenomen dat hoogbegaafdheid ‘een cadeautje’ was - deze instelling zorgde er vaak voor dat mijn persoonlijke uitdagingen genegeerd werden.

Ik heb op twee middelbare scholen gezeten. Op mijn eerste middelbare school voelde ik me totaal niet begrepen - zelfs niet door de schoolpsycholoog die ‘gespecialiseerd’ was in hoogbegaafdheid!

Op mijn tweede school had ik geluk dat er een aantal leerkrachten bereid was om mij te leren begrijpen. Alhoewel dit erg fijn was, had ik veel moeite met het schoolsysteem. Ik voelde me underchallenged en tegelijkertijd verplicht met heel veel dingen waarvan ik het nut om ze te leren niet inzag.

In de vijfde klas van het VWO ben ik gediagnostiseerd met dyscalculie, een leerstoornis die ervoor zorgt dat ik moeite heb met het aanleren en automatiseren van de basisvaardigheden van rekenen en wiskunde. Het leren om hiermee om te gaan is voor mij een onwijs groeimoment geweest omdat wiskunde het eerste ‘project’ was wat me niet kwam aanwaaien.

Door mijn ervaringen in het verleden beschik ik nu over enorm veel kennis die ik graag met andere hoogbegaafden, en de mensen in hun omgeving, wil delen om zo samen meer begrip te creëren voor hoogbegaafdheid.